italik ‘ınga’ demişim ben.

bazen istiyorum ki şu italik halimden kurtulup bold olayım,insanları kırmamak için eğilip büküleceğime sert durayım onlar eğilip bükülsün ya da mesela Times New Roman oliyim bazen Comic Sans halimden,insanları eğlendiren şaklaban halimden kurtulup Times New Roman gibi ciddi olayım.

en nihayetinde şöyle olsam böyle olsamlar bir süre sonra anlamını yitiriyor çünkü yoruluyor insan olmadığı biri gibi olmaya çalışmaktan ve sonuçta bir gün dola dola en sonunda gerçekten hiç olmadığı biri gibi patlayıveriyor ve onu öyle görmeye alışmamış herkesi bir anda kırıveriyor. 

insan doğduğu gün koyacak tavrını ortaya,ınga dersen ınga gidersin oysa bak ınga diyenlere.. 

yine de en güzeli aslında INGA demek,yerine göre eğilmeyi yerine göre sert durmayı bilebilmek olay.

ha kaçırdık biz bi kere treni ondandır ki pek çoğumuz çizgilerin arkasında saklanıp kaçırdığımız o treni bir yerinden yakalamaya çalışıyor ya da en azından yakalamış gibi yapıyoruz.