7 Şubat 2011 Pazartesi


göremeyen gözler aynılıkların içinde hapsolur. insan her şeye alışır,iyi olanlara alışıktır zaten ve onları görmemeye de alışmıştır ama asıl kötü şeylere alışmasıdır insanın acizliği,kötülere alışan insan iyiyi isteme hakkından vazgeçer. suskunluğun başladığı yerde ezici sessizliklerin sesleri tırmalar kulakları. bir de başkasını yargılarken harcadığı enerjiyi,onu severken göstermez nedense. 
ve bazen insan aynaya bakarken kırılan ayna değil kendi olur..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder