Bak yine yazasım geldi durup dururken. Yine sömüresim var kelimeleri anlatmak için derdimi. Seviyorum devrik cümlelerimi. Onlar da beni seviyor olacaklar ki hayatımı ele geçirmişler. Cümlelerim devrik,hayatım devrik. Başta olması gereken her şey sondaymış gibi. Durmadan düzeltmeye çabalıyor ama düzelmesini de istemiyormuşum gibi.
Böyle garip olmayı nereden öğrendim ben acaba. Bazen kendimi çok garipsiyorum. Sanki ben benim değilmişim gibi. Belki de ben benim olmak istemiyorumdur. Sorun budur. Ondan mı dışlıyorum bazen kendimi kendimden? Cevabı olmayan sorulardan yapılmış bir beyin var bende. Aradığımı bulamıyorum ki. O yüzden her zaman karışık kafam.
Şimdi bir sigara yakmak vardı dertli dertli,çekerdim içime bu sefer,hiç beceremem ya. Sigaram olur musun diye sorabileceği birini istiyor bazen insan. Ama her yer kül, her yer ateş.
